Krzysztof Ruchniewicz, szef – likwidator Instytutu Pileckiego robił już różne podłe rzeczy. Ten znany germanofil m.in. odwołał konferencję na temat restytucji polskich dóbr kultury zagrabionych podczas II wojny światowej przez Niemców.

Ale teraz w swej służalczości zapędził się o jeden most za daleko i popełnił polityczne, naukowe i moralne samobójstwo

Otóż próbuje przygotować inną konferencję – na temat zwrotu niemieckich dóbr kultury Niemcom – przez Polskę!

Chodzi m.in. o zbiory tzw. Berlinki, które są w Bibliotece UJ, a które na tle setek tysuęcy zagrabionych i zniszczonych przez Niemców zbiorów są kroplą w morzu.

I to w sytuacji, w której Niemcy od dekad jawnie odmawiają oddania skradzionych dzieł sztuki, nawet tych, które mają oczywiste znaki polskich muzeów.

Tak jawną służalczość pewnie po cichu doceni Tusk, ale głośno na pewno nie.

Tymczasem w Niemczech wypłynął egzemplarz „Gaude Mater Polonia” z przedwojennych zbiorów Biblioteki w Płocku. Niemcy już zapowiadają, że jeśli Polacy będą chcieli go odzyskać – Niemcy będą … negocjować!

Odpowiedzialność – w tym wypadku tylko odpowiedzialność KARNA – bezwględne więzienie plus pozbawienie praw publicznych na zawsze: Krzysztof Ruchniewicz, Ministerstwo Kultury, D. Tusk,

Krzysztof Ruchniewicz zbiera medale i stanowiska od Niemiec:, nieprzypadkowo więc został wyznaczony do zniszczenia Instytutu Pileckiego oraz realizowania niemieckich interesów:

2019: Krzyż Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi RFN (Niemcy) „za zaangażowanie na rzecz przyjaźni polsko-niemieckiej oraz jego pracę naukową w tym obszarze”;

2021: Medal upamiętniający 30 rocznicę Pokojowej Rewolucji i Zjednoczenia Niemiec „Sachsen – Land der Friedlichen Revolution” za szczególne zasługi dla relacji polsko-niemieckich i zaangażowanie obywatelskie;

2023: Laureat nagrody Europejskiego Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą, Viadrina-Preis, przyznawanej od 1999 r. W uzasadnieniu podkreślono m.in. jego wybitne zasługi na rzecz porozumienia polsko-niemieckiego i idei europejskiej;

Członek rady fundacji Stiftung Ettersberg. Europäische Diktaturforschung – Aufarbeitung der SED-Diktatur – Gedenkstätte Adreasstraße;

Członek rady naukowej Stiftung Bayerische Gedenkstätten”;

Członek rady naukowej Historisch-Technisches Museum Penemünde GmbH;

Wiceprzewodniczący rady naukowej Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge e. V.

Członek Kuratorium Stiftung Kulturwerk Schlesien;

Członek Verband der Historiker und Historikerinnen Deutschlands e. V.;

Członek Historische Kommission für Schlesien[w innych językach]

Członek Kuratorium Komitee zur Förderung der dt.-franz.-pln. Zusammenarbeit;

Członek rady naukowej Hannah-Arendt-Institut;

Członek rady naukowej Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie;

Członek zarządu Verein zur Pflege Schlesischer Kunst und Kultur;

Członek rady naukowej Stiftung „Flucht, Vertreibung, Versöhnung”;

Członek prezydium Polsko-Niemieckiej Komisji Podręcznikowej;

Członek rady naukowej Willy-Brandt-Stiftung w Berlinie;

Członek rady naukowej Instytutu Herdera w Marburgu;

Członek rady naukowej „Jahrbuch für Kommunismusforschung”;

Członek rady naukowej „Inter Finitimos”;

Członek rady naukowej „Zeithistorische Forschungen”.